Γεράσιμος Μικρούλης

Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ίσως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα.

Του Μαρκ Μαζάουερ*

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης. Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας.

Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. «Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου», έγραψε ο Σέλεϊ στο ποίημά του «Ελλάς», «το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε!» Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς Ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην «ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη» στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική, εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο.

Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, Έλληνες και Τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας. Η ελληνο – τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία.

Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Άξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα. Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας. Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή.

Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης.

Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη – μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.

Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ένωση. Προανήγγειλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του 1990, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.

Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ένωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή. Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του ’90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα θέσει το ερώτημα: «Ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;».

Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη – κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα.

Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.

*Μαρκ Μαζάουερ,

Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας,

καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ.

Μερικοί έχουν την ικανότητα να κατανοούν και να επεξεργάζονται τις ειδήσεις. Σκεφτείτε όμως πως μερικοί έχουν την ικανότητα να παράγουν ειδήσεις. Οι Ευρωπαίοι ποια θέση παίρνουν με τις τακτικές του Ελληνικού κράτους;; Συμφωνούν για τον ευρωπαϊκό τους πολιτισμό;; Αυτοί κάνουν επέμβαση στην Λιβύη, για την Ελλάδα δεν θα πάρουν θέση; Τι ζητάμε να ζήσουμε σε ένα κράτος με ισότητα – αλληλεγγύη – δικαιοσύνη. ΜΑ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ;; μέχρι και σε CRM θα υπάρχει. ΕΛΕΟΣ οι πολιτικοί μας κουράστηκαν για να πετύχουν: 1. Πλούτο χωρίς μόχθο 2. Απόλαυση χωρίς συναίσθημα 3. Εμπόριο χωρίς ήθος 4. Γνώση χωρίς χαρακτήρα 5. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά 6. Λατρεία χωρίς θυσία 7. Πολιτική χωρίς αρχές λυπηθείτε τους, ο ανασχηματισμός έγινε για να ολοκληρώσουν. Αγανακτώ… μα λίγο παύω και κοιτώ στοχαστικά. Φταίω εγώ που τους αφήνω να με ελέγχουν εκλογικά. Μόνο μια ελπίδα μένει να σωθώ από όλα αυτά. Να με αφήνουν να ψηφίζω έτσι απλά αναλογικά. Όλα τ άλλα ακολουθούν τα ζητάω μετά για εμάς. Έχουμε αξίες και άλλα… όλα θα τα ξεπερνάς. Τώρα πρέπει να ζητάω Λευτεριά από αυτό, που τους έφερε εδώ πέρα να πονάνε τον λαό. Κάποτε υπήρχε αγώνας για απλή αναλογική, τώρα όλοι την ξεχνάνε για μια θέση στην βουλή. Η Ελλάδα μας αξίζει και οι Έλληνες μπορούν, την πατρίδα τους να σώσουν δίκαια σε αυτήν να ζουν. Σας ζητώ απ την ψυχή μου μη ξεχάσετε και εσείς να ζητάτε από όλους πάλι την απλή αναλογική. CRM είναι τύπος προγραμμάτων για εσωτερική διαχείριση και λειτουργεί σε λαούς που λένε ότι ευημερούν όπως στην Δανία και την Ολλανδία, εμείς θα κολλήσουμε;;

Παρακαλώ να παραδοθεί η παρακάτω επιστολή μου στον Κύριο Μιχάλη Γ. Σάλλα μαζί με το συνημμένο.
Αξιότιμε κύριε Εκτελεστικέ Πρόεδρε του Δ.Σ. του Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς.
Κατ΄ αρχήν να γνωρίζεται πως έχετε την άπλετη συμπαράστασή μου στο φιλόκαλο έργο σας.
Επίσης θα επιθυμούσα να λάβετε υπόψιν πως, ως σπουδαστής ακόμη της ΣΓΤΚΣ, όταν τα καλοκαίρια επέστρεφα στην Κέρκυρα, η πρώτη μου δουλειά ήταν να συναντάω τον Δάσκαλο Βεντούρα και να συζητάω μαζί του την Ιστορία τη Κερκυραϊκής Τυπογραφίας.
Επίσης κατά την διάρκεια που ο χαράκτης Τάσος έκανε την σειρά των παραδοσιακών φορεσιών μόλις έφτασε στην Κέρκυρα παρενέβη ως μαθητής του και χαράχτηκε και στο γραμματόσημο πως πρόκειται για στολή της Λευκίμμης Κέρκυρας, γιατί ανήκε στην Μητέρα μου και είχε προσφερθεί στο Μουσείο Μπενάκη από τον Λευκιμμιώτη Θείο της Μητέρας μου αείμνηστο Αθανάσιο Κουλούρη (Τσουλουφή).
Επίσης τυγχάνει να είμαι κληρονόμος μεριδίου από ακίνητο κατάλληλο για την στέγαση του Μουσείου τυπογραφίας. Μετά την επιστροφή του Παππού μου και του αδελφού του, από την Αμερική και με τα αγαθώς προερχόμενα κεφάλαιά της οικογένειάς μας, εξαγόρασε αγροτικό εργοστάσιο που λέγεται Η μηχανή του κανέλου, όπου είχε εγκατασταθεί εδώ κατά την διάρκεια της Βασίλισσας Βικτορίας από τους Βρετανούς με σκοπό να ενισχύσει την αειφόρος ανάπτυξη της Κερκυραϊκής υπαίθρου. Εμπεριέχει το εργοστάσιο για την κίνηση των αλευρόμυλων των τριβείων των γεννητριών των πιεστηρίων, μηχανή Στέρλινκ εξωτερικής καύσης, που ήταν ένα θαύμα της βιομηχανικής εποχής, χρησιμοποιούσε για καύσιμα βιομάζα από τα παραπροϊόντα του, δηλαδή λιώστα, αλλά θυμάμαι πως κατά τη έναρξη της σεζόν, όταν δεν είχαμε λιώστα, ο πατέρας μου με έπαιρνε και μαζεύαμε φύκια από την παραλία, τα απλώναμε στα τηγάνια των αλυκών και όταν ξεπλένονταν με τις βροχές από το αλάτι τα χρησιμοποιούσαμε για καύσιμο αφού πρώτα τα συμπίεζαν στα πιεστήρια των σφυρίδων. Δηλαδή το εργοστάσιο ήταν για την παραγωγή βιομάζας που χρειαζόταν ως καύσιμο, βιομάζα είναι και το κύριο συστατικό του χαρτιού και το εργοστάσιο ήταν ιδανικό για την παραγωγή ρητίνης από την πλούσια ρητινοβόλα κερκυραϊκή ύπαιθρο και Κερκυραϊκή θάλασσα.
Εύχομαι να μη βρεθεί κανένας στην θέση μου, γιατί για εμένα υπέρτατη αξία είναι οι γνώσεις και όχι το χρήμα, η θέση αυτή με έκανε να δημιουργήσω από 12 ετών πλάνο αυτομόρφωσης, είχα βρει τότε θυμάμαι και χορηγό τον εκδότη Γιώργο Ζαχαρόπουλο που μου έδινε δωρεάν τα βιβλία να τα διαβάζω, μόνο που πάνε χαμένα γιατί το κράτος που ήμουν περήφανος που γεννήθηκα δεν λειτουργεί και δεν εφαρμόζονται οι Νόμοι.
Δε θέλω να περιαυτολογώ αλλά πρέπει να μεταφέρω σε εσάς τους λόγους που συντελούν στην πετυχημένη λειτουργία του μουσείου Τυπογραφίας στο Κτήριο της Μηχανής του Κανέλου.
Εγώ καλούμε να διασώσω Έναν χώρο που παρείχε φιλόκαλο έργο.
Λυπάμαι πάρα πολύ για επικοινωνιακά σφάλματα που κάνω μέσω της επιστολής αυτής, αλλά αν δεν κάνω κάτι σε λίγο θα είναι πολύ αργά.
Εγώ θέλω να δημιουργήσω έναν νέο χώρο παραγωγής φιλόκαλου έργου για να το πετύχω όμως πρέπει να γίνει το κτηματολόγιο στο Νησί πρέπει να οριστούν οι χρήσεις γης πρέπει να επεκτείνει ο Δήμος τα σχέδια πόλης και δεν με αφήνει η ελλιπής λειτουργία του κράτους μου να κάνω κάτι.
Και για το λόγο που μου προσφέρουν τα όρια της αγανάκτησης σας στέλνω αυτό εδώ το κείμενο.
Η Λευκίμμη είναι κατά την άποψή μου ένα είδωλο του πραγματικού παραδείσου και ευχαριστώ τον θεό που υπέδειξε στην οικογένειά μου την Νήσο Κέρκυρα για έδρα.
Η Λευκίμμη είναι η είσοδος στο Νησί, που το ενισχύει η ύπαρξη του τοπωνυμίου Μεσογγή.
Η Λευκιμμη έχει Πρωτοφανή τουριστική ανάπτυξη και μακρόχρονες εμπειρίες στην παροχή υπηρεσιών με 20000 κρεβάτια φιλοξενίας.
Η Λευκίμμη έχει παράδοση στην βιομηχανία, με την ύπαρξη των Αλυκών αλλά και τους λόγους κατασκευής του ποταμιού από όπου με τα καμίνια της παραποταμιάς εφοδίαζε με τούβλα την κατασκευή του Νέου φρουρίου, για να μην πω για την εύρεση στην θέση Τζιλαριά εργαστηρίου παραγωγής αγγείων του 4ου π.Χ. αιώνα που προδηλώνει εμφανώς και για την ύπαρξη αστικού κέντρου.
Πρέπει να συνεργαστούμε για την Ίδρυση στην Λευκίμμη του Μουσείου Τυπογραφίας σας παρακαλώ να δεχτείτε ως εγγύησης πως αν το κράτος λειτουργήσει, την δυνατότητα αυτοσυντήρησης με ικανότητες να συμπαρασύρει και όλο το φιλόκαλο έργο που δικαιούται η ευρύτερη περιοχή.
Το σχέδιο μου έχει να κάνει με δύο άξονες τον πολιτιστικό και το παραγωγικό.
Στο κτήριο της Μηχανής, λόγω στο ότι συνυπάρχουν η ιστορία του χώρου και η διαχρονικότητα και ταυτίζεται με της τυπογραφίας είναι ικανό να φιλοξενήσει στον χώρο το Μουσείο Τυπογραφίας. Εξάλλου το φυσικό σκηνικό του μοναδικού κερκυραϊκού τούβλου περιορίζει και τα έξοδα για νέο σκηνικό, οι σύγχρονες παρεμβάσεις που μπορεί να γίνουν στον χώρο διατηρώντας του την Ιστορική του διάσταση είναι μικρές, προσφέρονται στο Κέντρο του Αστικού ιστού της Λευκίμμης, ικανοί χώροι να φιλοξενήσουν το μουσείο τυπογραφίας.
Ενώ εγώ ως δεύτερος άξονας με την χρηματοοικονομική βοήθεια που θα μου προσφέρεται, σύμφωνα πάντα με το περιουσιολόγιό μου θα επενδύσω σε χώρους ιδιοκτησίας μου ότι χρειαστεί για να αξιοποιηθούν, ώστε να μας παρέχουν τα ανάλογα έσοδα για την συντήρηση του Μουσείου.
Γίνεται Κύριε Σάλλα γίνεται.
Η ΔΕΗ δεν έχει δώσει ακόμη άδεια για την παραγωγή ενέργειας με την χρήση Βιομάζας που είναι τόσο άφθονη στην Κερκυραϊκή ύπαιθρο.
Μπορούμε να συντηρήσουμε όχι μόνο το μουσείο αλλά και να συμπαρασύρουμε στην διάσωση έναν πολιτισμό.
Εγώ δεν αντέχω άλλο.
Πάντα πρόθυμος για κάθε πληροφορία ή διευκρίνηση στο 6976900200.

Εξοχότατοι, Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Ινστιτούτο Διπλωματίας και Παγκόσμιων Εξελίξεων για την πρόσκλησή του να μιλήσω εδώ απόψε για, πραγματικά ένα πολύ σημαντικό και σχετικό θέμα. Θα προσπαθήσω, εν συντομία, να σας δώσω μερικά στοιχεία και προοπτικές για το δανέζικο μοντέλο ευελιξίας με ασφάλεια το οποίο έχει συζητηθεί – επίσης, επιτρέψατε μου να πω, ότι αποτελεί πόλο θαυμασμού πολλών ευρωπαϊκών χώρων τα τελευταία δύο χρόνια. Ένα μοντέλο που έχει γίνει επίσης μέρος της συζήτησης της ΕΕ σχετικά με το πώς θα επιτευχθεί η αειφόρος ανάπτυξη, η ευημερία και η απασχόληση – στο πλαίσιο της λεγόμενης στρατηγικής της Λισσαβώνας.

Δεν είναι μυστικό ότι στη Δανία βλέπουμε την ευελιξία με ασφάλεια ως μια σημαντική απάντηση στις προκλήσεις που θέτει η παγκοσμιοποίηση. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες ανάγκες και στις απαιτήσεις που προκύπτουν από την παγκοσμιοποίηση. Οι εργαζόμενοι επιτυγχάνουν υψηλό βαθμό κοινωνικής ασφάλισης και την εγγύηση του εισοδήματος τους. Η ευελιξία με ασφάλεια ενισχύει επίσης την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, προάγει την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή, προβλέπει στη Δανέζικη κοινωνία.

Έχοντας αυτό κατά νου, πρόκειται να μιλήσω για την εμπειρία που έχει αποκτηθεί σε σχέση με το μοντέλο της ευελιξίας με ασφάλεια στη Δανία.

Ωστόσο, θα ήθελα να πούμε ξεκάθαρα ότι:
Το λεγόμενο Δανέζικο μοντέλο ευελιξίας με ασφάλεια δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί παγκοσμίως. Η ευελιξία με ασφάλεια δεν είναι ένα «one-size-fits-all» μοντέλο – δεν εφαρμόζεται το ίδιο για ολόκληρο τον κόσμο ή ακόμη και στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα κράτη μέλη της ΕΕ διαφέρουν, και ο Δανέζικος τρόπος δεν μπορεί απλά να εξαχθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το μοντέλο πρέπει να είναι τόσο ευέλικτο ώστε κάθε χώρα μπορεί να βρει τον τρόπο να γίνει πιο ανταγωνιστική, με συνέπεια την αύξηση της απασχόλησης.

Αυτό έχει επίσης υλοποιηθεί κατά τη συζήτηση της “ευελιξίας με ασφάλεια» στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ολοκληρωτική (Πάνω προς τα κάτω) ρύθμιση πρέπει να αποφεύγεται.

Το Δανέζικο μοντέλο ευελιξίας με ασφάλεια μπορεί, ωστόσο, να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για το πώς μια χώρα θα μπορούσε να οργανώσει την αγορά εργασίας της και να ανταποκρίνεται στις παγκόσμιες προκλήσεις. Επιπλέον, το Δανέζικο μοντέλο με κάποιο τρόπο έχει ως στόχο να συμφιλιώσει δυο φαινομενικά ασυμβίβαστους μεταξύ τους παράγοντες: Από τη μια πλευρά, την υψηλή κινητικότητα στην αγορά εργασίας, κι από την άλλη τη διατήρηση του εισοδήματος και της ασφάλειας στην εργασία.

Παρά το γεγονός ότι υπάρχει ευρεία υποστήριξη του μοντέλου στη Δανία, οι Δανοί δεν είχαν γεννηθεί σε ένα σύστημα ευελιξίας και ασφάλειας. Χρειάστηκαν χρόνια για να αναπτυχθεί το μοντέλο. Έτσι το μοντέλο έχει πολλούς ιδρυτές – και ακόμη περισσότερους υποστηριχτές πατρότητας.

Κατά την ανάπτυξη ενός μοντέλου στην αγορά εργασίας, όπως η ευελιξία με ασφάλεια, είναι εξαιρετικά σημαντικό να γίνουν σεβαστές οι ανησυχίες που εκφράστηκαν από τα συνδικάτα, τους εργοδότες και άλλους. Ορισμένοι από αυτούς φοβούνται ότι η ευελιξία με ασφάλεια δεν θα αποτελέσει ένα «ξεκάθαρο σκηνικό» . Άλλοι φοβούνται ότι θα κοστίσει πάρα πολύ. Λοιπόν, η άποψη της Δανέζικης κυβέρνησης ήταν ότι θα κόστιζε πάρα πολύ το να μην εισάγουν το σύστημα αυτό. Χωρίς την ευελιξία με ασφάλεια η Δανέζικη οικονομία δεν θα ήταν τόσο ισχυρή όσο είναι σήμερα.

Τι κάνει λοιπόν το Δανέζικο μοντέλο ευελιξίας με ασφάλεια στην πραγματικότητα;

Εν συντομία το μοντέλο έχει τρεις βασικές συνιστώσες – ή κατά τη γνώμη μου τρεις μεγάλους άξονες:
Ο πρώτος πυλώνας είναι μια φιλελεύθερη αγορά εργασίας στην οποία είναι εύκολο να προσλαμβάνονται και να απολύονται άτομα. Βασικά, η Δανέζικη αγορά εργασίας ρυθμίζεται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας μεσολαβώντας σε αυτήν σημαντικοί παράγοντές της όπως η Συνομοσπονδία της Οργάνωσης των Εργοδοτών και η Δανέζικη Συνομοσπονδία Συνδικαλιστικών Οργανώσεων. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες της αγοράς και στις νέες τεχνολογίες. Δανοί εργοδότες δεν διστάζουν να προσλαμβάνουν νέους εργαζόμενους, αλλά και να απολύουν, όταν είναι αναγκαίο. Την ίδια στιγμή, οι Δανοί εργαζόμενοι συμμετέχουν με μεγάλη διαφάνεια και έντονη κινητικότητα σε αυτή την κοινή πρακτική.
Ο δεύτερος πυλώνας είναι η κοινωνική ασφάλιση που αποτελεί ένα δίχτυ ασφάλειας παρέχοντας ουσιαστικά δημόσια οφέλη. Οι περισσότεροι Δανοί έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν κοινωνικές παροχές εάν τυχόν χάσουν τη δουλειά τους. Ή για να το πούμε πιο ξεκάθαρα: Η εγγύηση του εισοδήματος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του μοντέλου.

Ο τρίτος πυλώνας στοχεύει στην ενεργή πολιτική της αγοράς εργασίας, η οποία εξασφαλίζει ότι στους εργαζόμενους παρέχεται υποστήριξη για την αναζήτηση εργασίας, την επαγγελματική κατάρτιση ή επανεκπαίδευση σε περίπτωση που μείνουν άνεργοι ή είναι προσωρινά εκτός της αγοράς εργασίας.

Αναγνωρίζεται γενικά, ότι η ευελιξία με ασφάλεια η Δανία έχει δώσει πολλά πλεονεκτήματα στον διεθνή ανταγωνισμό:

Πρώτα απ ‘όλα, διότι έχει οδηγήσει σε ένα πολύ ευέλικτο και κινητικό εργατικό δυναμικό στη Δανία. Εκτιμάται ότι περίπου το ένα πέμπτο του εργατικού πληθυσμού αλλάζει απασχόληση κάθε χρόνο. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα: Έχουμε ανθρώπους που μετακινούνται από ορισμένους τομείς – κυρίως της βιομηχανίας – όπου οι δανέζικες επιχειρήσεις δεν είναι πλέον αρκετά ανταγωνιστικές – προς υπηρεσίες και τομείς όπου απολαμβάνουμε ακόμη συγκριτικά πλεονεκτήματα. Οι εργαζόμενοι δεν φοβούνται να το πράξουν, για τον απλούστατο λόγο ότι οι γενναιόδωρες παροχές του δημοσίου διασφαλίζουν ότι η ανεργία δεν θα σημάνει οικονομική καταστροφή για αυτούς. Για να το θέσω με άλλο τρόπο – οι Δανοί εργαζόμενοι δεν διαπραγματεύονται την ασφάλεια της απασχόλησης τους γιατί υπάρχει περιορισμένου χρόνου εγγύηση από το κράτος. Όταν οι αποδοχές τους είναι σχετικά χαμηλές και κοντά στα επιδόματα ανεργίας που παρέχει το κράτος, παραμένουν άνεργοι.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Δανοί εργαζόμενοι φαίνεται να προτιμούν την εξασφάλιση του εισοδήματος και όχι την ασφάλεια της απασχόλησης. Επιπλέον, η ενεργή πολιτική στην αγορά εργασίας σημαίνει ότι οι πολίτες είναι σε θέση να βρουν γρήγορα νέα θέση εργασίας – και ίσως ακόμη και μια καλύτερη δουλειά από αυτή που είχαν πριν.

Για τους εργοδότες, οι ευέλικτοι κανόνες απασχόλησης σημαίνει ότι μπορούν να προσλαμβάνουν και να απολύουν ανθρώπους σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό δίνει στις εταιρείες ένα πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών τους σε άλλες χώρες. Κατά συνέπεια, είναι σε ισχυρή θέση στον παγκόσμιο ανταγωνισμό – ακόμη και σε σχετικά δύσκολες περιόδους.

Με λίγα λόγια η ευελιξία με ασφάλεια παρέχει δύο πράγματα που συχνά φαίνεται να είναι αντίθετα:
– Οι εργαζόμενοι παίρνουν τις απαραίτητη εργασιακή ασφάλεια ενώ οι εργοδότες την ελευθερία δράσης και την αναγκαία κινητικότητα.

Πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι το δανέζικο μοντέλο είναι πολύ ακριβό.

Και με κάθε ειλικρίνεια έχουμε ένα από τα υψηλότερα επίπεδα φόρου στον κόσμο.

Ωστόσο, θα έλεγα ότι κατά την έννοια αυτή είναι πάρα πολύ ακριβό:

Όντως

Ομολογώ ότι οι κοινωνικές παροχές της Δανίας είναι σημαντικές και κατά συνέπεια δαπανηρές (κάτι που οδηγεί σε υψηλότερους φόρους). Αλλά την ίδια στιγμή το ποσοστό ανεργίας στη Δανία είναι πολύ χαμηλό: στην παρούσα κατάσταση. Παρά την οικονομική κρίση παραμένει κάτω από 5 τοις εκατό. – Και μόλις πριν από ένα χρόνο είχαμε σχεδόν πλήρη απασχόληση στη Δανία με μόνο 1,6 τοις εκατό ανέργους (Ο μέσος όρος της ΕΕ είναι πολύ μεγαλύτερος – και το ποσοστό είναι ακόμη υψηλότερο στην Ελλάδα.). Έτσι, ναι, προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους ανέργους συμπολίτες μας – αλλά το κόστος μειώνεται σημαντικά απλά λόγω του γεγονότος ότι υπάρχουν πολύ λίγοι που χρειάζονται υποστήριξη.
Θα ήθελα επίσης να αναφέρω ότι το χαμηλό ποσοστό ανεργίας συμβάλλει πάρα πολύ στην διατήρηση του πληθωρισμού σε χαμηλά επίπεδα (κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ).

Με άλλα λόγια: η ευελιξία με ασφάλεια είναι σκόπιμη από οικονομική άποψη

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του δανέζικου μοντέλου ευελιξίας με ασφάλεια είναι – όπως έχω ήδη αναφέρει – ότι βασίζεται σε συλλογικές διαπραγματεύσεις ή σε διαπραγματεύσεις μεταξύ μεμονωμένων εργοδοτών και των εργαζομένων – συχνά μέσω των οργανώσεων των εργοδοτών και των συνδικάτων. Ζητήματα που αντιμετωπίζονται μέσω της νομοθεσίας σε πολλές άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, στη Δανία εξετάζονται μεταξύ των άμεσα εμπλεκόμενων μερών. Για παράδειγμα, οι οργανώσεις των εργοδοτών και των συνδικάτων στη Δανία είναι ελεύθερες να καθορίσουν τα εισοδήματα και τις συνθήκες εργασίας, έτσι δεν χρειάζεται κάποια παρέμβαση από την κυβέρνηση. Αυτά ισχύουν για περισσότερο από εκατό χρόνια στην Δανία.
Οι συλλογικές συμβάσεις μεταξύ των μερών στην αγορά εργασίας έχουν αποδείξει ότι είναι μια αποτελεσματική μέθοδος ρύθμισης που παρέχει πολύ καλή προστασία των εργαζομένων. Τα μέρη συμβάλλουν στην εξεύρεση λύσεων που επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες συνθήκες παραγωγής με ευέλικτο τρόπο.

Η γνώμη μας είναι ότι οι συλλογικές συμβάσεις βασίζονται σε είναι ένα πολύ πιο ευέλικτο και ισορροπημένο τρόπο εξασφάλισης της ρύθμισης από τις οδηγίες και την νομοθεσία.

Η ευελιξία με ασφάλεια δεν είναι ένα έτοιμο, πλήρες και τελικό μοντέλο που έχει εισαχθεί στη Δανία μια για πάντα. Η ευελιξία με ασφάλεια είναι ένα κοινωνικό πρότυπο που έχουμε σχηματίσει και προσαρμόζεται σταδιακά, μέσω μεταρρυθμίσεων και μικρών αλλαγών.

Στην πραγματικότητα, τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί πολλές μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας στη Δανία. Ο σκοπός αυτών των μεταρρυθμίσεων ήταν να καταστήσει πιο ευέλικτες τις δομές της αγοράς εργασίας και, όπως έχω ήδη πει, έχουμε τώρα πρωτοφανή στα χρονικά χαμηλή διαρθρωτική ανεργία στη Δανία – και ένα ρεκόρ ισχυρής οικονομίας, ως αποτέλεσμα αυτής.

Οι μεταρρυθμίσεις που γίνονται αντικατοπτρίζουν το γεγονός ότι το μοντέλο της ευελιξίας με ασφάλεια είναι ένα δυναμικό μοντέλο που χρειάζεται συνεχή προσαρμογή.

Όλες οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι εξίσου δημοφιλής. Στη Δανία, επίσης, η ανάγκη για μεταρρυθμίσεις ενίοτε συγκρούεται με την επιθυμία των ανθρώπων που θέλουν ορισμένα πράγματα να μείνουν ίδια για πάντα,
Ωστόσο, σας αναφέρω ένα πρόσφατο πρωτοσέλιδο δανέζικης εφημερίδας: “Ποτέ δεν θα πας μπροστά ακολουθώντας τα χνάρια κάποιου άλλου’’ Οι μεταρρυθμίσεις είναι απλώς αναπόφευκτες σε μια εποχή όταν η παγκοσμιοποίηση θέτει νέες προκλήσεις όλη την ώρα και σε όλους μας.
Θα ήθελα να ολοκληρώσω λέγοντας ότι αν δεν δοθεί μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, ποτέ δεν θα επιτευχθούν οι στόχοι της Λισσαβώνας για την απασχόληση και την ευημερία για όλους τους πολίτες. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να μετατρέψουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση στην πιο ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο. Αυτός είναι ο στόχος για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη Δανία, πιστεύουμε ότι η ευελιξία με ασφάλεια είναι τα μέσα για την επίτευξή του.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι η Δανία δεν είχε πάντοτε την ευελιξία με ασφάλεια. Χρειάστηκαν χρόνια για να αναπτυχθεί το μοντέλο, το οποίο – και το τονίζω αυτό και πάλι – δεν μπορεί να αντιγραφεί από άλλες χώρες, όπως ακριβώς είναι.

Και αυτή είναι στην πραγματικότητα η άλλη έννοια που συνάγω από τον τίτλο εφημερίδας, που ανέφερα πριν – εκείνο που είπε: «Ποτέ δεν θα πας μπροστά ακολουθώντας τα χνάρια κάποιου άλλου’’ – Κάθε χώρα πρέπει να ακολουθήσει τη δική της πορεία, αλλά εμείς μπορεί να μάθουμε ο ένας από τον άλλο – και ελπίζω να μην οδηγηθούμε στα αδιέξοδα που άλλοι έχουν ήδη οδηγηθεί. Αντιθέτως να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου θα μπορούμε να προσφέρουμε μεγαλύτερη κοινωνική ασφάλεια και περισσότερες-καλύτερες θέσεις εργασίας για τους πολίτες μας.
Ελπίζω ότι η παρουσίασή μου εδώ απόψε έδωσε κάποια έμπνευση προς αυτή την κατεύθυνση.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας!

Εντέλει ποιο μέρος της Ελλάδας είναι επιφορτισμένο να συμπαρασύρει και την υπόλοιπη Ελλάδα στο δρόμο του καλού και του ωραίου, εκτός από το Νησί μας;

Το δρόμο αυτό ακολουθεί και Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΚΑΝΕΛΟΥ.

Κύριε πρόεδρε των Ελλήνων.

Κατανοώ απολύτως την δύσκολη περίοδο που διανύει αυτή την στιγμή η Πατρίδα μας όμως αρκετοί πολίτες περνούν πολύ χειρότερα από ότι μπορείτε να φανταστείτε.

Ανήκω σε οικογένεια προερχόμενη από το Σούλι κατά την πρώτη άλωση του για να εγκατασταθεί

Ας μάθουμε κάτι από Αυτόν.

στην Νότιο Κέρκυρα και μάλιστα μετά από πρόσκληση της Οικογένειας του Πρώτου μας Κυβερνήτη Ι. Καποδήστρια.

Ο σκοπός του ξεριζωμού μας ήτα η μεταφορά και διαφύλαξη από βανδαλισμούς της Θαυματουργού εικόνας της Αγίας Αναστασίας που διατηρούμε επιτυχώς ως τις μέρες μας.

Εκτός του προαναφερόμενου σκοπού μέλη της οικογένειάς μου κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου μετανάστευσαν στην Νέα Υόρκη όπου μαζί με τον ευπατρίδη Κανέλλο Κανελλόπουλο ίδρυσαν εκεί την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος.

Από αυτό το γεγονός απέκτησε και παρατσούκλι όπως λεγόμαστε του Κανελου, εμένα κανελίτσι στην ντοπιολαλιά την Λευκίμμης. Εκτός αυτού η φιλία μέλους της οικογενείας μου με τον διαχειριστή του Μουσείου Μπενάκη αποτέλεσε την αιτία να δοθεί δωρεά στο Μουσείο η Λαϊκή φορεσιά της Μητέρας μου με τον όρο να αναγράφεται λαϊκή φορεσιά Λευκιμμης Κερκύρας και που ανεφέρθη σε εμένα προσωπικά από την Κύριο Αθανάσιο Κουλούρη θείο της Μητέρας μου.

Όπως θα συμπεράνατε προέρχομαι από απολύτως Ελληνική φιλόκαλη οικογένεια που δεν θα μπορούσε να μην έχει αριστερές πεποιθήσεις και συμμετείχαμε σε όλους τους αγώνες του έθνους μας με το ίδιο μας το αίμα. Μετά την επιστροφή του Παππού μου από την Αμερική και με τα αγαθώς προερχόμενα κεφάλαιά της οικογένειάς μας, εξαγόρασε αγροτικό εργοστάσιο που λέγεται Η μηχανή του κανέλου,

όπου είχε εγκατασταθεί εδώ κατά την διάρκεια της Βασίλισσας Βικτορίας από τους Βρετανούς με σκοπό να ενίσχυση την αειφόρο ανάπτυξη της Κερκυραϊκής υπαίθρου.

Εμπεριέχει το εργοστάσιο για την κίνηση των αλευρόμυλων των τριβείων των γεννητριών των πιεστήριων, μηχανή Στέρλινκ εξωτερικής καύσης, που ήταν ένα θαύμα της βιομηχανικής εποχής, χρησιμοποιούσε για καύσιμα βιομάζα από τα παραπροϊόντα του, δηλαδή λιώστα, αλλά θυμάμαι πως κατά τη έναρξη της σεζόν, όταν δεν είχαμε λιώστα, ο πατέρας μου με έπαιρνε και μαζεύαμε φύκια από την παραλία, τα απλώναμε στα τηγάνια των αλυκών και όταν ξεπλένονταν με τις βροχές από το αλάτι τα χρησιμοποιούσαμε για καύσιμο αφού πρώτα τα συμπίεζαν στα πιεστήρια των σφυρίδων.

Όπως σας προανέφερα ήμασταν ιδεολογικός τοποθετημένοι στην αριστερά και δεν μας συγχωρέθηκε από τους δικτάτορες. Ήμουν μικρό παιδί που για έναν ασήμαντο λόγο επειδή ήθελε ο πατέρας μου την τοποθέτηση κολόνας μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας σε λίγα μέτρα μακρύτερα από το σπίτι και το περιβόλι μας και εκτός αυτού δεν είχε δεχτεί να πάρει και την απαλλοτρίωση όχι μόνο του το αρνήθηκαν αλλά και τον συλλάβατε και τον χτύπαγαν και εμένα με κράταγε η Μητέρα μου όταν τον είχαν στην ασφάλεια με πιστόλι στην πλάτη πάνω στο πρεβάζι του παραθύρου της αστυνομικής διεύθυνσης για να υπογράψει την γνωστή και σε εσάς πιστεύω δήλωσης. Κατάντησε από τότε το σπίτι μας να βγάλει δένδρα στο εσωτερικό του και η περιουσία μας ζούγκλα που φοβάμαι μη μου την χαρακτηρίσουν δασική.

Γεγονός διαρκείας έως τις μέρες μας γιατί η ΔΕΗ παρά τις επανειλημμένες αιτήσεις για να αναλάβει τον καθαρισμό της, που είναι δίπλα στο σπίτι μου, μας δείχνει χαρακτηριστική αδιαφορία, για τα δώρα της ΓΕΝΟΠ δεν αδιαφορεί.

Τότε θυμάμαι του αφαίρεσαν την άδεια λειτουργίας του εργοστασίου αλλά δεν τους έφτανε μόνο αυτό το 1972 όταν ήμουν 9 ετών συνήθιζε ο πατέρας μου να με στέλνει στο χωριό να με κρατά τα καλοκαίρια η γιαγιά μου, γιατί, ήταν εργάτης στην Αθήνα αφού δεν του έδιναν ούτε άδεια να μεταβεί μετανάστης στην Γερμανία.

Εκείνο το καλοκαίρι Έφηβοι μαθητές λυκείου του χωριού μου εισήλθαν στο δημοτικό σχολείο που συχνά παίζαμε και γράψανε συνθήματα κατά της δικτατορίας στους τοίχους ( εγώ πάντως ήμουν παιδάκι τότε). Με την έναρξη του σχολικού έτους και ενώ εγώ είχα μεταφερθεί στη Αθήνα ξεκίνησαν ανακρίσεις που οι Μεγάλοι δεν ονομάτιζαν τους υπεύθυνους και οι Μικροί, προκειμένου να τιμωρηθεί κάποιος κοντινός τους, υπέδειξαν εμένα. Παιζόταν θυμάμαι στη ΥΕΝΕΔ και το σήριαλ με τον Νάσο Λειβαδίτη και είδε και έπαθε ο εξάδελφός μου Ι. Μικρούλης φοιτητής τότε της νομικής και γνωστός δικηγόρος της Κέρκυρας, να της εξηγεί πως είναι Ηθοποιός και όχι ενεργός δικηγόρος, όπου επιθυμούσε να με υπερασπιστεί στο Δικαστήριο.

Και γνώρισα το ανάλγητο πρόσωπο του Κράτους για πρώτη φορά όταν ήμουν 12 ετών. Αποτέλεσμα να με διώξουν από όλα τα σχολεία των Αθηνών ενώ παραλλήλως μου επέβαλλαν για ένα έτος να παρακολουθούμε από κοινωνικό λειτουργό. με τέτοιου είδους δυσκολίες με μεγάλωσε ο Πατέρας μου, για να μου βρει σχολείο ιδιωτικό, γιατί από τα δημόσια ήμουν ανεπιθύμητος ακόμη θυμάμαι και το ποσό των διδάκτρων, 2200 τον μήνα. Ο Πατέρας μου από την μία δουλειά έφευγε και στην άλλη πήγαινε, κτήματα πούλαγε για να ζήσουμε.

Από τότε το σπίτι μου ερημώθηκε.

Τότε ήταν που βρέθηκε ένας άγιος άνθρωπος ο Κύριος Αρσένης Χρυσικόπουλος και με ανέλαβε, δηλαδή προσφέρθηκε να γίνει κηδεμόνας μου και να με πάρει στο Α λύκειο Πειραιά τώρα, και να φύγω από το ιδιωτικό. Πέρα από αυτό όμως πόνταρε στο φιλότιμο μου και με πολύ πονηράδα μου είπε πως δεν επιτρέπεται ένας Φαίακας να μην είναι καλός στα Μαθήματα και με έπεισε πως υπέρτατη αξία είναι η Γνώση. Μου εξήγησε και την ετυμολογία της λέξης Αλκίνοος και ονόμασα έτσι τον μονάκριβό μου υιό.

Εύχομαι να μη βρεθεί κανένας στην θέση μου, γιατί για εμένα υπέρτατη αξία είναι οι γνώσεις και όχι το χρήμα, η θέση αυτή με έκανε να δημιουργήσω από 12 ετών πλάνο αυτομόρφωσης, είχα βρει τότε θυμάμαι και χορηγό τον εκδότη Γιώργο Ζαχαρόπουλο που μου έδινε δωρεάν τα βιβλία να τα διαβάζω, μόνο που πάνε χαμένα γιατί το κράτος που ήμουν περήφανος που γεννήθηκα δεν λειτουργεί και δεν εφαρμόζονται οι Νόμοι.

Οι νόμοι όμως αργούν, γιατί το κτηματολόγιο στο τόπο μου δεν γίνεται και το κράτος μου δεν λειτουργεί, και η ΔΕΗ καθυστερεί την απελευθέρωση της ενέργειας και η σύζυγός μου με εγκατέλειψε για να βρεθεί στην σιγουριά του οικογενειακού της περιβάλλοντος και ο γιος μου δεν με γνωρίζει και έφτασε στα 16του χρόνια και ο Πατέρας μου πέθανε και η Μητέρα μου παίρνει 300 ευρώ σύνταξή και μετά από αίτησή μου στον οααε για να της αποδώσουν το εκας δεν της το αποδίδουν, χωρίς να ξέρω τον λόγο και το εθνικό απόθεμα δεν ανοίγει για να καλλιεργήσω την περιουσία μου και είμαι άπορος ποια και ενδοοικογενειακός επαίτης με 11 ακαδημαϊκά έτη στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Χαρακτηρίστηκα ως νέος αγρότης βάση των προϋποθέσεων από την έναρξη του προγράμματος, ακόμη δε μπορώ λόγω των γραφειοκρατικών εμποδίων που μου παρουσιάζονται να ολοκληρώσω την αγροτική μου εκμετάλλευση. Και φτάνουμε στο σήμερα που θα έπρεπε να έχουν ποια τακτοποιηθεί τα γραφειοκρατικά προβλήματα που αντιμετώπισα τότε και ακόμη δεν έχει γίνει τίποτα και εξαρτώμαι από την εφαρμογή των νόμων. Ενώ είναι ποια κοινό μυστικό και στη Ευρώπη ακόμη, πως στο ελληνικό δημόσιο έχουν βρει καταφύγιο όλοι όσοι διαθέτουν κεφάλαια ικανά να προσφέρουν εργασίες για τους άλλους.

Το αποτέλεσμα το γνωρίσαμε πολύ καλά στις μέρες μας, όταν ποια δε επενδύει κανένας και μάλιστα όλοι όσοι έχουν πολλά ακίνητα έχουν και έξοδα συντήρησης της περιουσίας τους, που δεν καλύπτονται από τα εισοδήματα του δημοσίου, αναγκάζοντάς τους να κλέβουν για να το πετύχουν, αλλά το βασικότερο εμποδίζουν και όλους εμάς που θέλουμε. Ξέρω και του λόγους, αλλά θα ήταν άτοπο να τους υποτιμήσω για μια ακόμη φορά. Προσπαθήστε να τους καταλάβετε.

Εγώ θέλω να με αφήσουν ήσυχο να εφαρμόσω κάθε φιλόκαλη πράξη. Εγώ θέλω να γίνει το κτηματολόγιο στον τόπο μου εγώ θέλω να προσδιοριστούν οι χρήσεις γης, εγώ θέλω να εξορθολογιστεί το αγροτικό Μητρώο, εγώ θέλω να φτιαχτούν τα σχέδια πόλης του Νησιού μου, εγώ θέλω να δοθεί στον Κερκυραϊκό ελαιώνα η αξία που πρέπει, και να μπορέσω τέλος πάντων να συσπειρώσω κάθε φιλόκαλο στον κοινό μας σκοπό που είναι η αειφόρος ανάπτυξη του Νησιού μου.

Νιώθω ανήμπορος ποια, δεν θα τα παρατήσω όμως και ευελπιστώ αυτά που γράφω να μη μου χρειαστούν ως άλλοθι στο μέλλον για κάθε μου πράξη που θα σκοπεύει ποια, στην άμυνα που μπορώ να οργανώσω ως ένας μοναχικός άνθρωπος που εκπαιδεύτηκε για να πετυχαίνει τους δίκαιους σκοπούς του με κάθε τρόπο. Δεν αντέχω άλλο είμαι ποια 50 ετών και δεν θέλω να φορτώσω το παιδί μου με τους πόνους τους δικούς μου χωρίς μάλιστα να τον έχω συναντήσει γιατί ντρέπομαι από 5 ετών.

Τώρα γιατί γράφω όλα αυτά; γιατί Έχω και πρόταση επίλυσης στα τωρινά μας προβλήματα και είναι περίεργο!!! τόσοι σοφοί να μην την έχετε σκεφτεί εσείς και οι επιτελείς σας, είναι απλή: Διώξτε από τις αγκάλες του δημοσίου και των κρατικοδίαιτων ΔΕΚΟ, όλους όσους μπορούν να μπουν στην παραγωγή, όλους όσους έχουν κεφάλαια με τα οποία θα μπορούσαν να φτιάξουν βιοτεχνίες εστιατόρια ξενοδοχεία και κάθε τι άλλο που θα δώσει δουλειά στις νέες γενιές. ( προσταγή χωρίς ίχνος ζηλοφθονίας, αλλά σκεπτόμενος ως φιλόκαλος Έλληνας).

Δεν έχω λάβει ούτε μία δραχμή από το δημόσιο, ενώ αντιθέτως του έχω δώσει εκατομμύρια. Μου χρωστάτε δεν χρωστώ σε κανέναν, δεν έχει δουλέψει για εμένα κανένας και κάθε φορά που απαιτείτε, να δουλέψει κάποιος του δημοσίου και στα ποιο απλά, χρειάστηκε να τους πληρώσω αδρά.

Ας έρθουν άλλοι, ας μας αναλάβουν οι τεχνοκράτες, αρκεί να λειτουργήσουμε και εμείς ως ευρωπαϊκό κράτος. Σας παρακαλώ κάντε κάτι δεν μπορώ να καλλιεργήσω τις εκτάσεις μου να ζήσω, γιατί δεν έχει ανοίξει το εθνικό απόθεμα ενώ εγώ βλέπω πως κάθε συμπολίτης μου που αποβιώνει τα δικαιώματά του αντί να χορηγούνται στους εδώ καλλιεργητές, τα δίνουν σε άλλους με κρατικές διασυνδέσεις.

Ευελπιστώ να φτάσουν σε εσάς τα σχόλιά μου, τουλάχιστον για να με προστατεύσετε γιατί δεν φαίνεται να αιτούμαι κάτι συγκεκριμένο. Εκτός από μερικές ευκόλως εννοούμενες προτροπές.

Ευχαριστώ κάπου τα είπα και ας μη διαβαστούν ποτέ. Και ας μην ξαλαφρώνω όπως λένε.

Με άπλετη εκτίμηση Γεράσιμος Μικρούλης.

Αγρότης, εφαρμοστής τεχνολογίας γραφικών τεχνών.